ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ

Κάθε ζωντανός οργανισμός, για να παραμένει λειτουργικός, χρειάζεται ενέργεια η οποία επιτυγχάνεται μέσω μιας σειράς αντιδράσεων στα κύτταρα. Τα συστατικά που απαιτούνται για αυτή τη διαδικασία παρέχονται μέσω της τροφής.

Όμως τα τρόφιμα περιέχουν εκτός από ωφέλιμες και επικίνδυνες ουσίες για το σώμα. Σε αυτό το σημείο λοιπόν, επεμβαίνουν τα νεφρά για να συγκρατήσουν τις ωφέλιμες ουσίες και να αποβάλλουν τις βλαβερές· γι’ αυτό χαρακτηρίζονται ως «φίλτρα του οργανισμού».

  • Διατήρηση της σύστασης του pH και του όγκου του εξωκυτταρικού υγρού.
  • Απομάκρυνση των περιττών προϊόντων του μεταβολισμού, τυχόν φαρμάκων ή άλλων τοξινών που προσλαμβάνει ο οργανισμός.
  • Παραγωγή ενζύμων και ορμονών όπως η ερυθροποιητίνη,η ρενίνη, η βιταμίνη D, οι προσταγλανδίνες κ.ά.

Όταν όμως τα νεφρά δυσλειτουργούν, κάποιες ορμόνες δεν παράγονται, οι τοξίνες συσσωρεύονται στο αίμα, ενώ υπάρχει πρόβλημα και στην ούρηση.

Η Νεφρική Νόσος μπορεί να είναι είτε οξεία, είτε χρόνια. Τα αίτια που προκαλούν την Οξεία Νεφρική Νόσος είναι η αφυδάτωση, η απόφραξη νεφρικής αρτηρίας, η λιθίαση κ.ά.

Η Χρόνια Νεφρική Νόσος εκδηλώνεται όταν τα συμπτώματα της Οξείας Νεφρικής Νόσου επιμείνουν για περισσότερο από 3 μήνες. Εάν δεν διαγνωστεί έγκαιρα η Οξεία Νεφρική Νόσος, μπορεί να είναι απειλητική για τη ζωή, λόγω της μεταβολικής οξέωσης, του υπερβολικού καλίου στο αίμα και του πνευμονικού οιδήματος.

Οι κυριότεροι παράγοντες-αίτια που προκαλούν τη Χρόνια Νεφρική Νόσο είναι:

  • Ο σακχαρώδης διαβήτης.
  • Η υψηλή αρτηριακή πίεση.
  • Η στένωση νεφρικής αρτηρίας.
  • Η μακροχρόνια λήψη φαρμάκων (π.χ. αντιφλεγμονώδη).
  • Επιπλέον παθήσεις των νεφρών (π.χ. σπειραματονεφρίτιδα – αυτοάνοσα νοσήματα).

Τα συμπτώματα πιθανόν να μην είναι εμφανή στα πρώτα στάδια της νόσου (τα οποία μπορεί να διαρκέσουν από λίγους μήνες έως 30 χρόνια), αργότερα όμως ποικίλουν.

Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα της Χρόνιας Νεφρικής Νόσου είναι:

  • Σύγχυση, Πονοκέφαλος.
  • Οίδημα στα κάτω άκρα.
  • Διαταραχές ύπνου (κούραση, υπνηλία, καταβολή).
  • Μικρή παραγωγή ούρων με απώλεια χρήσιμων πρωτεϊνών.
  • Μείωση βάρους, Διαταραχές όρεξης (ανορεξία, ναυτία, εμετοί).
  • Ηλεκτρολυτικές διαταραχές (π.χ. χαμηλό ασβέστιο, υψηλό νάτριο).

Η διάγνωση της Χρόνιας Νεφρικής Νόσου γίνεται με αιματολογικές εξετάσεις. Στη συνέχεια όμως με πιο εξειδικευμένες εξετάσεις καθορίζεται ο ρυθμός της σπειραματικής διήθησης (GFR), με τον οποίο εκτιμάται η σοβαρότητα της νόσου, συνεπώς και το θεραπευτικό πλάνο που θα εφαρμοστεί στον εκάστοτε ασθενή. Τέλος, μπορεί να κριθεί αναγκαία αξονική τομογραφία ή και βιοψία του νεφρού.

Αναφορικά με τη θεραπευτική αντιμετώπιση της νόσου, αρχικός στόχος είναι η ρύθμιση του σακχαρώδους διαβήτη και της αρτηριακής πίεσης, ώστε να μην επιβαρυνθούν επιπλέον τα νεφρά.

Εάν όμως ο οργανισμός δεν ανταποκριθεί ή επιδεινωθεί η νόσος, ο πάσχων καλείται να υποβληθεί σε αιμοκάθαρση, περιτοναϊκή κάθαρση ή μεταμόσχευση νεφρού.

Σε κάθε περίπτωση, η πρόληψη είναι καλύτερη από τη θεραπεία. Μια ισορροπημένη διατροφή και η καθημερινή άσκηση συμβάλλουν στη διατήρηση της καλής φυσικής κατάστασης. Ακόμη, δεν πρέπει να αμελείται και η τακτική επίσκεψη στον γιατρό, ώστε κάθε πιθανό πρόβλημα να αντιμετωπίζεται άμεσα και με απόλυτη επιτυχία.